Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιάκωβος Β΄ του Λα Μαρς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιάκωβος Β΄ του Μαρς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jacques II de Bourbon (Γαλλικά)
Γέννηση1370
Θάνατος24  Σεπτεμβρίου 1438
Μπεζανσόν
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Θρησκευτικό τάγματάγμα των Φραγκισκανών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακοντοτιέρος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννα Β΄ της Νεαπόλεως (από 1415)[1]
Βεατρίκη της Ναβάρρας (από 1406)[1]
ΤέκναEleanor of Bourbon-La Marche
ΓονείςΙωάννης Α΄ του Λα Μαρς και Αικατερίνη του Βαντόμ
ΑδέλφιαΛουδοβίκος Α΄ της Βουρβόνης-Βαντόμ
Άννα της Βουρβόνης
Καρλόττα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Κύπρου
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜεγάλος Θαλαμηπόλος της Γαλλίας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιάκωβος Β΄ (1370 - 1438) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν κόμης του Λα Μαρς.

Ήταν γιος του Ιωάννη Α΄ κόμη του Λα Μαρς και της Αικατερίνης των Μοντουάρ, κόρης τού Ιωάννη ΣΤ΄ κόμη του Βαντόμ & Καστρ. Συμμετείχε στη μάχη της Νικόπολης,[2] επέστρεψε στη Γαλλία και στη συνέχεια επιτέθηκε στην Αγγλία με την υποστήριξη του Όουεν Δ΄ της Ουαλίας. Ο στόλος του κυρίευσε το Πλίμουθ (1403) αλλά 12 πλοία από τον στόλο του χάθηκαν σε θύελλα επιστρέφοντας στη Γαλλία (1404).[3] Ήταν οπαδός του Ιωάννη του Ισχυρού και εχθρός του κλάδου των Αρμανιάκ. Οι υποθέσεις του διακόπηκαν από ένα διάστημα παραμονής του στο εξωτερικό. Το 1415 οι βαρόνοι της Νάπολης τακτοποίησαν τον γάμο του με την Ιωάννα Β' της Νάπολης, ελπίζοντας να σπάσει η δύναμη των Παντόλφο Αλόπο και Μούτσιο Σφόρτσα. Ο Αλόπο εκτελέστηκε και αιχμαλωτίστηκε ο Σφόρτσα, αλλά επίσης κρατούσε τη βασίλισσα σε ομηρεία ελπίζοντας να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Τότε οι αγανακτισμένοι βαρόνοι τον συνέλαβαν (1416) και αυτός εξαναγκάστηκε να ελευθερώσει τον Σφόρτσα και να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του για τη βασιλεία.

Νυμφεύτηκε πρώτα (1406) στην Παμπλόνα τη Βεατρίκη των Εβρέ, κόρη του Καρόλου Γ΄ της Ναβάρρας, η οποία απεβίωσε στη γέννα του μικρότερου παιδιού της, απέκτησαν τρεις κόρες:

Το 1412 νυμφεύτηκε, σε δεύτερο γάμο του την Ιωάννα Β΄ της Νάπολης, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.[4]

Μετά τον τέλος και της δεύτερης συζύγου του αρνήθηκε όλους τους τίτλους, παραιτήθηκε υπέρ του γαμπρού του Βερνάρδου και έγινε μοναχός (1435).

  1. 1,0 1,1 p11328.htm#i113274. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, Vol. I, (American Philosophical Society, 1976), 345.
  3. The Cambridge Medieval History, Vol. 8, ed. John Bagnell Bury, Henry Melvill Gwatkin and James Pounder Whitney, (Cambridge University Press, 1959), 365
  4. Elena Woodacre, The Queens Regnant of Navarre: Succession, Politics, and Partnership, 1274-1512, (Palgrave Macmillan, 2013), 91.
  • Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, Vol. I.
  • The Cambridge Medieval History, Vol. 8, ed. John Bagnell Bury, Henry Melvill Gwatkin and James Pounder Whitney, (Cambridge University Press, 1959).
  • Elena Woodacre, The Queens Regnant of Navarre: Succession, Politics, and Partnership, 1274-1512.